Nu ons huis eindelijk bewoonbaar is, zou je kunnen zeggen dat de bouw is afgerond. Alles wat er nu nog moet gebeuren (buitenkant schilderen, parkeerplaatsen en pad, de tuin) willen we pas realiseren als we er wonen. We willen niet nog meer stress op afstand!
De volgende stap is dus emigratie. Hierover, en over ons leven op Thasos, heb ik een nieuwe weblog gemaakt. Op deze weblog zal ik dus geen nieuws meer plaatsen, maar lees verder op http://thassosweblog.blogspot.gr !
Allereerst Ellen hartelijk bedankt voor het aanvullen van mijn weblog! Ik had er nauwelijks tijd voor en bovendien was ik het computerkabeltje van mijn camera vergeten, dus foto’s kon ik toch al niet plaatsen.
Ook de laatste 2 weken hebben we nog flink de handen uit de mouwen gestoken. Nadat de grote kast in de logeerkamer door de timmerman was geplaatst, hebben we de kamer opgeruimd en de laatste dozen uitgepakt. Toen het logeerbed in elkaar was gezet, leek het er meer op.
Joop heeft alle pallets die in de tuin rondzwierven verzameld en kleingezaagd. Ook heeft hij nog zijn nieuwe kettingzaag beproefd op een olijfboom, maar helaas was de zaag niet tegen dat harde hout opgewassen en brandde de motor door. Dus weer een wijze les geleerd.
Tussendoor werd er natuurlijk gewoon gewassen, gestreken en gekookt (jawel!). Zie hier het resultaat: heerlijke griekse asperges op z’n hollands klaargemaakt. Wel even wennen hoor dat elektrisch koken, ik liep om de haverklap naar de keuken om te kijken of het nog wel goed ging.
Natuurlijk ruimden we ook tijd in voor ontspanning. Joop heeft regelmatig tavli gespeeld met Lazaros, waarbij de ouzo en mezedes natuurlijk niet ontbraken. We zijn bij diverse vrienden op de koffie of de borrel geweest. En hebben op de dag dat Panajotis zijn taverna openging heerlijk aan het strand geluncht.
Hier zie je mij met m’n "Griekse moeder" op de koffie bij kennissen in Skala Marion.
Nu alle belangrijke zaken aan het huis zijn afgerond, rest er nog maar één ding: emigreren. De vraag is dan ook wanneer ik mijn trots in de tuin, de eeuwenoude olijfboom, dagelijks kan zien.
Op 29 april komen wij – Gerard, Ellen en Eef – aan in studio Jota. Wij hebben DE kans gekregen om als allereerste gasten studio Jota te testen. Dit beschouwen wij als een grote eer! Al weken voorafgaand aan ons vertrek speculeren we over welke voorzieningen we moeten treffen als de electriciteit nog niet is aangesloten. Kaarsen mee, vuurtje stoken, home-trainer aansluiten en Joop erop zetten enz. Gelukkig voor Joop komt het zover niet want 2 dagen voor onze komst is de electriciteit aangesloten. Ik heb Tanja nog nooit zo blij
gezien. Op het warme water wachten we nog 3 dagen, maar met een emmertje warm water in de douche wordt je net zo schoon.
Studio Jota heeft een eigen terras waar we heerlijk van de zon genieten. Het uitzicht bestaat voornamelijk uit olijvenbomen waarvan er ̩̩ntje Рin de tuin Рvolgens de lokale bevolking meer dan 400 jaar oud is. De stam is op meerdere plaatsen gespleten en ongeveer 2 meter breed.
Kalivia is een rustig grieks dorpje met – ik schat – 300 inwoners. Er is een supermarkt(je), een slager, 2 bakkers, kortom alles wat je nodig hebt op loopafstand. Joop en Tanja zijn al behoorlijk ingeburgerd. Als Tanja een bekende tegenkomt – en geloof me, dat zijn er veel! – begint ze in rap grieks hele verhalen. Voor het eten bezoeken we verschillende restaurantjes in Kalivia en Limenaria. Zo is de kip bij Suzanna echt heerlijk!
We maken in deze week een paar excursies , we bezoeken de markt in Kavala per draagvleugelboot en we rijden met de huurauto naar Limenas en Panagia. Thasos is prachtig groen in deze tijd van het jaar. We hebben nog meer uitstapjes op het programma, maar daar komen we graag voor terug.
Ik ben nu 2 dagen thuis en ik weet dat Joop en Tanja nog 2 weken langer blijven genieten in hun huis.
Jota, het was een topweek! Bedankt.
Hier zitten we dan in een zonovergoten Griekenland. Nu onze vrienden zijn vertrokken, kunnen we ons pas echt goed voorstellen hoe het is om hier te wonen.
Er is stroom, alles functioneert en zelfs de koppelingen van de CV lekken niet. De timmerman heeft een immense linnenkast gemaakt en alles krijgt langzaamaan zijn vaste plaats. Beetje voor beetje wordt ook alles schoongemaakt; een wasje tussendoor, aan de lijnen tussen 2 olijfbomen en binnen een uur weer in de kast. Lekker asperges koken en de vaat in de vaatwasser.
Het gewone leven heeft zijn weg gevonden, dit is geen vakantie meer. En toch reuze ontspannend. En als je je afvraagt wat je met de enorme wortelstronk van de gerooide olijfboom aanmoet, komt er iemand langs die wel een kunstenaar weet die de wortels wil bewerken en in ruil daarvoor de stam klein wil zagen.
Zo eenvoudig kan het leven zijn!
Ja het betekent inderdaad wat je denkt: WE HEBBEN STROOM!!!!
We (Ellen, Eefje en ik, de mannen kwamen er achteraan in de huurauto) kwamen zondag aan en ik drukte voor de gein op de bel. Hij ging! Even dacht ik nog heel stom, doet ie ’t soms ook zonder stroom? Ik snel naar binnen en de lichtknop aan. Die ging dus echt branden! Ik dacht dat ik helemaal gek werd. Alleen Ellen en Eefje zullen ooit weten hoe ik heb lopen gillen, jodelen en springen.
Er was ook minder nieuws. De CV-ketel was nog niet gereed, dus geen warm water. Helaas, maar we teerden minstens een dag op het feit dat we stroom hadden. Na 2 dagen waren de emmertjes (gekookt) warm water in de badkamer en/of het douchen in het oude huis niet leuk meer. Maar vandaag kwam de loodgieter om half zes en nu zitten we (de vrouwen dus) fris gedoucht gezusterlijk naast elkaar in het internetcafe.
Ik heb nu even geen inspiratie meer, want m’n hoofd is een beetje leeg van alle opwinding van vandaag. Maar ik beloof dat ik gauw nog een keertje ervoor ga zitten voor een uitgebreider verhaal.
Het belangrijkste is dat nu iedereen van het goede nieuws op de hoogte is!
Gisteren hebben we natuurlijk een rondje Griekenland gebeld om "Chrónia Pollá" te wensen, want dit jaar viel Pasen in Griekenland samen met het onze. Zo ook naar de ouders van Stelios en zijn vader wist te vertellen dat hij contact had gehad met de architect over de stroom. Ze gaan de elektriciën inzetten, die dan contact opneemt met de DEH. Natuurlijk! Dat ik daar zelf niet eerder aan had gedacht! Al in een eerder stadium was me door verschillende Grieken aangeraden om de elektriciën achter de DEH aan te laten zitten voor de aansluiting van elektra want die heeft veel meer invloed dan de architect. Alleen dat was toen onze papieren nog niet in orde waren, en op dat moment had dat dus nog niet zoveel zin! Zo zie je maar: dat telefoontje naar Stelios was zeker niet voor niets. Die heeft het natuurlijk met pa besproken en die is toen weer verhaal gaan halen bij de architect. Ik begin toch steeds meer te geloven dat we stroom hebben als we over 3 weken komen.
Het telefoontje leverde trouwens nog een tweede nieuwtje op: het zoontje van Lambros (broer van Stelios) en Natassa wordt op 29 april gedoopt! Precies de dag dat we aankomen. De tijd was nog niet bekend, maar aangezien we ’s morgens om 8.15 uur al op Griekse bodem landen, moet het toch zeker lukken om daar bij aanwezig te zijn. Misschien ook leuk voor Ellen, Gerard en Eefje om een Griekse doop van dichtbij mee te maken. Ik hoop alleen dat de doop in de namiddag is, zodat we een dutje hebben gedaan. Want anders staan we na een doorwaakte nacht op onze benen te tollen in de kerk. En daarna nog aan de ouzo zeker…?
Om toch wat wijzer te worden over de aansluiting op elektra, hebben we vorige week Stelios gebeld of hij asjeblieft kon helpen. Hij moest toevallig toch gisteren (maandag) naar Limenas naar de DEH en zou het voor ons navragen. Bovendien kende hij iemand die daar werkte, hetgeen al erg veel helpt in Griekenland.
Weliswaar kwam hij met hetzelfde antwoord als de architect: na de Pasen, maar wist daar aan toe te voegen: vóór 20 april! Nu maar hopen dat het ook klopt.
We hebben weer een beetje hoop dat het toch nog gaat lukken. Zoals vele dingen weer op het laatste moment, maar toch. Het blijft wel spannend!
Nee… niet van ons huis in Nederland! Als dat zo ver is ga ik verder schrijven op de Thasos.web-log als begin van het emigratieverhaal. (Hopelijk is dat snel trouwens).
Maar wel eindelijk weer iets positiefs over de verkoop van ons oude huis in Kalivia. Vanavond werden we teruggebeld door Duiters waarmee we eerder telefonisch in contact waren gekomen. Zij hadden ons telefoonnummer van Heidi en Manfred gekregen. Ze hadden de foto’s bekeken die we hadden gemaild en wilden wel naar Thasos komen in mei om het huis te bekijken!
Bovendien is er ook een "Nederlandse Griek" richting Thasos, die al eerder via onze advertentie op internet had gereageerd. Hij zal van de week met Stelios contact opnemen om het huis te zien.
Twee kansen dus. Jullie zien, soms is er ook nog wat positiefs te melden!
Gisteren weer een berichtje van de architect gehad. Waarschijnlijk haastig geschreven, want ik kan er geen touw aan vastknopen. In elk geval hebben we nog geen stroom. Kennelijk moet er een "vakman" uit Kavala komen om de draadjes aan elkaar te knopen, maar ik begreep dat die net was geweest toen ons contract met de DEH rond was. Nu schijnt ie weer na Pasen te komen, maar ja dat is een rekbaar begrip… zeker in Griekenland! De architect zou vandaag weer gaan navragen hoe het er voor staat.
We hebben besloten om woensdagavond Stelios te bellen om te kijken of hij, of beter nog zijn vader, wat druk kan uitoefenen bij de DEH of bij de architect. Want we hebben de indruk dat de architect er niet écht hard aan trekt. Straks staan we daar met z’n vijven en hebben we geen stroom.
Soms word je er een beetje depri van…
Nee nu eens niet over het huis! Maar over onze ideeën voor werk op Thasos. Natuurlijk zullen we een baan moeten gaan zoeken, maar we proberen ook allerlei andere manieren van inkomsten te bedenken. Zo kwam ik via een weblog van Nederlanders op Kreta op het idee om websites te leren bouwen, want zij hadden ontdekt dat dat daar een gat in de markt was i.v.m. de verhuur van vakantiewoningen. Bovendien heb ik ook voor de verhuur van onze eigen studio een website nodig. Zo gezegd, zo gedaan. Nou ja… met de nodige zweetdruppeltjes en uren gemopper achter de computer, maar het is me toch gelukt. Ik moet zeggen: ik ben best trots op mezelf!
Zie hier het resultaat: www.jota-nl.demon.nl
Villa Jota 
